محرم دل

فریاد ها...

آسمان هویزه

بسم رب الشهدا و الصدیقین

قدمگاه شهیدان است اینجا/محل رشد ایمان است اینجا
کسی که انس با این خاک دارد/برایش کعبه جان است اینجا
چه یارانی در اینجا پانهادند/دل جامانده سوزان است اینجا
هزاران خاطره در خود نهفته/کتاب عشق بازان است اینجا
شب قدری که گم کردیم اینجاست/محل فهم قرآن است اینجا

هوا سرد شده است... آسمان هویزه، هنوز  پرنورترین ستاره ی شب هایش را برای حسین علم الهدی به سینه زده است...
کافی است نگاه کنی...مثل همیشه لبخند بر لب دارد...
هنوز هم ،صحرا ، صدای درس حسین را بازمی گوید...گوش کن!

آیات شهادت را می خواند و تفسیر می کند... گاهی آرام می گیرد و لب هایش جملاتی را با دانه های تسبیح زمزمه می کند...چه شبی است امشب...حرارتش مثل عاشوراست...صدای پچ پچ فرشتگان دشت را پر کرده...

کتاب کودک؟

خدایا...

روباه و زاغ

سخنی از دیکنز

نشان دوست

حال و هوای عجیبی است...

سکوت، گرمی صدایش را در گلو انداخته و گنجینه ی دیرینه اش را  مرور می کند... صندوقچه ای پر از عکس های عاشقانه ی پیوند ...پیوند با آسمان...پیوند با روح خدا... .

گاهی سنتش را می شکند و غرولندی می کند تا چفیه ها که مدت ها یکجا نشسته اند، روی صورت ها رقصی کنند. غافل از اینکه بغض ها را شکسته ...حالا صداهای بلندی گوش ها  را نوازش می دهد.

علی....

یادش بخیر! بهترین سرآغاز...!