سخنی از نیچه

بهلول و خلافت

            

امام هادی ع می فرمایند:

استقبال

متن شعر:	چشم بلبل خیره می ماند در آتش بازی گل و حنجره در استقبال می پیچد: در کوچه باغ حال.
شاعر:	سید حسن حسینی نجوا

راه به این نزدیکی ،کرایه به این سنگینی ،یه امایی درشه

شان نزول:	روزی موش ها دور هم جمع می شوند تا نامه ای به گربه بفرستند که آن ها را اذیت نکند.به موشی می گویند: «این نامه را پیش گربه ببر و صد تومان حق الزحمه بگیر.»  موشی فکر می کند و می گوید: «من نمی برم.»می گویند:«چرا» می گوید :«راه به این نزدیکی،کرایه به این سنگینی                                                                                                        ،یک امایی درشه.»
منبع:	جامع التمثیل/ به نقل از داستان های امثال دکتر حسن ذوالفقاری

چرا من ؛ آن یک نفر نباشم ؟!

چرا من ؛ آن یک نفر نباشم ؟!
در یک غروب زمستانی شیوانا از جاده خارج دهکده به سمت روستا روان بود. 
در کنار جاده مردی را دید که زخمی روی زمین افتاده است و کنار او چند نفر درحال تماشا و نظاره ایستاده اند. شیوانا به جمعیت نزدیک شد و پرسید:
-" چرا به این مرد کمک نمی کنید؟!؟"
جمعیت گفتند:" طبق دستور امپراتور هرکس یک فرد زخمی را به درمانگاه ببرد؛ مورد بازپرسی و آزار قرار می گیرد؛ چرا این دردسر را به جان بخریم، بگذار یک نفر دیگر این کار را، انجام دهد؛ چرا ما آن یک نفر باشیم؟!!"
شیوانا هیچ نگفت و بلافاصله لباسش را کند و دورِ مردِ زخمی پیچید و او را، به دوش خود افکند و  پای پیاده به سرعت او را، به درمانگاه رساند. 
اما مرد زخمی جان سالم به در نبرد و ساعتی بعد، جان داد. 
شیوانا غمگین و افسرده کنار درمانگاه نشسته بود که مامورین امپراتور سررسیدند و او را، به جرم قتل مردِ  زخمی، به زندان بردند.
شیوانا یک ماه در زندان بود، تا اینکه مشخص شد بی گناه است و به دستور امپراتور از زندان آزاد شد. روز بعد ازآزادی، مجددا شیوانا در جاده، یک زخمی دیگر را دید. 
بلافاصله بدون اینکه لحظه ای درنگ کند، دوباره لباس خود را کند و دور مرد زخمی انداخت و او را کول کرد تا به درمانگاه ببرد!. 
جمعیتی از تماشاچیان به دنبال او به راه افتادند و هرکدام زخم زبانی، نثار او کردند. 
یکی از شاگردان شیوانا، از او پرسید:" چرا با وجودی که هنوز دیروز از زندان ِزخمی قبل، خلاص شده اید؛ دوباره جانِ خود را، به خطر می اندازید؟!"
شیوانا تبسمی کرد و پاسخ داد:
« خیلی ساده است! چون احساس می کنم این کار درست است! »
« و یک نفر باید چنین کاری را،  انجام دهد.»
« پس چرا من آن یک نفر نباشم؟!!!؟ »

آخرین تکیه گاه من...

           

منتظریم...

              

وقتی که مومن می شوی...

اعتماد